Het grootste van de twee hunebedden is gebouwd tijdens de Trechterbekercultuur, tussen 3400 en 3100 v.Chr. Dit Hunebed is één van de grootste hunebedden van Nederland. Het hunebed is zo'n 18 meter lang en telt 21 draagstenen, 2 sluitstenen en 9 dekstenen. Ook de poort is er nog, compleet met 4 poortstenen en 1 poortdeksteen. Op last van de Duitsers werd het hunebed in de Tweede Wereldoorlog afgebroken ten behoeve van de aanleg van een landingsbaan. De stenen van het hunebed werden begraven in een gat van 7 meter diep. Het kleinste hunebed werd onder een laag zand begraven, zodat het niet kon dienen als herkenningspunt door de geallieerden. Na de oorlog, in 1949, is het hunebed weer herbouwd op de oorspronkelijke plaats. Omdat er bij het onderzoek in 1918 tekeningen waren gemaakt van dit hunebed kon het vrij exact worden gereconstrueerd.